Dalmacja

Trogir – jak dla mnie to najpiękniejsze miasto w Chorwacji. Znajduje się na wyspie, połączonej z jednej strony mostem ze stałym lądem a z drugiej strony mostem zwodzonym z wyspą Čiovo, która zresztą stanowi część tego miasta. Trogir nie posiada może tylu zabytków, co Dubrownik, czy takich wspaniałych murów, jakimi może się poszczycić to miasto, ale posiada natomiast niepowtarzalny klimat, na który niewątpliwy wpływ mają wąskie uliczki i zakamarki, oraz jego średniowieczna zabudowa. Jest […]

Split –  nie ulega wątpliwości, że miasto to jest oknem na świat Chorwacji. Tu do ogromnego portu pasażerskiego przypływają turyści statkami i promami z całego świata. Z reguły pozostając w Splicie, jeden, dwa dni, by potem wsiąść ponownie na promy, które ich przewiozą na pobliskie wyspy. Mam tu na myśli Brać, Hvar, Korčule, Vis czy Šolte. Trajektna luka, czyli port umiejscowiony jest na południowej stronie splitskiego półwyspu. Po przeciwległej stronie miasta znajduje się Brodogradilišće

Wielokrotnie byliśmy na wodospadach rzeki Krka, ale zawsze był to tylko, albo aż tylko „Skradinski Buk”. Niewątpliwie piękny, dostojny i niezwykle atrakcyjny. Nas jednak interesowało tym razem to co nad nim. Wprawdzie raz byliśmy, płynąc łódką, na Visovacu (urocza wysepka z klasztorem Franciszkanów) i przy Roškim Slapie (kolejny wodospad), ale dalej to już nic. I właśnie to „nic” mieliśmy zamiar zobaczyć. Trasa nasza prowadziła przez Prgomet, a dalej na Unešić i Radonić, by w Pakovo Selo skręcić na Visovac.

O Parku Narodowym rzeki Krka można przeczytać i uzyskać informacje w każdym przewodniku. Nie będę pisał, więc jak i co zwiedzać, ale podzielę się informacjami, które trudno szukać w przewodnikach a jeżeli już są to są one znikome.Przypływając statkiem ze Skradina i rozpoczynając spacer po parku od razu zaczynamy od mocnego uderzenia. Mamy, bowiem przed swoimi oczami kaskady największego i najpiękniejszego wodospadu Skradinski Buk. Widok naprawdę powalający.  Trudno się, więc dziwić, że mało, który turysta zwraca uwagę na stojący

Z nadmorskiej miejscowości Omiš do części kontynentalnej Chorwacji dostać się można w zasadzie tylko jedną drogą – wzdłuż rzeki Cetiny. Początkowo prowadzi ona na jednym poziomie z rzeką, można więc podziwiać jej wolny bieg wśród wznoszących się nad nią górami. Później jednak droga, z niezliczoną ilością serpentyn, to wznosi się to opada dostarczając jadącym nieco adrenaliny. W zamian można jednak podziwiać przepiękne widoki na rzekę i jej okolice. Zresztą Cetina

W południowej części wybrzeża chorwackiego w pobliżu wysp Korčula i Mljet wrzyna się w morze długi na około 65 km górzysty półwysep Pelješac. Większość półwyspu zajmują góry, których zbocza wpadają wprost w czyste i ciepłe adriatyckie morze. Pomimo tych gór każdy kawałek łagodniejszego zbocza oraz kawałki równin, występujących w niewielkim stopniu w części środkowej półwyspu, są wykorzystywane do uprawy winorośli oraz do zakładania gajów oliwnych. Półwysep słynie bowiem z produkcji najlepszych

To pięknie położone miasteczko, w miejscu, gdzie rzeka Cetina wpływa do Adriatyku, wcześniej przecinając góry Mosor. Położenie miasteczka wpłynęło poniekąd na jego historię. Wysokie góry, rzeka Cetina, dawały idealne miejsce do osiedlenia się tutaj piratów, mogących robić stąd grabieżcze wypady. Powracając z nich mogli się swobodnie ukrywać w górach wpadających wprost do morza. Tak też się działo w czasach średniowiecznych, gdzie piractwo było tak silne, że nawet

Kaštele – miejscowość położona pomiędzy Trogirem a Splitem wzdłuż Zalewu Kasztelańskiego największego zalewu wybrzeża chorwackiego, do którego to zalewu prowadzi tylko wąski przesmyk między Splitem a wyspą, Ćiovo. Stąd woda w zalewie szczególnie od strony Kaszteli nie jest tak idealnie czysta. Najlepiej widać to początkiem czerwca, kiedy kwitną algi. Morze pokryte jest wtedy warstwą kwiatów z tych glonów. A, że w zalewie jest gorsz cyrkulacja wody, stąd te glony dłużej utrzymują się

Imotska Krajina to tereny rozciągające się z drugiej strony masywu górskiego Biokovo (patrząc od strony Adriatyku) sięgające, aż do sąsiedniej Bośni i Hercegowiny. Chociaż kiedyś była to jedna całość, to zawirowania historyczne spowodowały, że Imotska Krajina została podzielona. To że tak się stało jest efektem podpisania pokoju w Požarevcu w 1718 roku, pomiędzy Republiką Wenecką, a Cesarstwem Osmańskim ustalającym granice. I tak zostało już do dzisiaj. To właśnie te przygraniczne tereny, zwane Imotsko-bekijsko polje stanowią

Każdy kto udaje się „Magistralą adriatycką” w stronę Dubrownika będzie przejeżdżał przez piękną dolinę okoloną górami i poprzecinaną wieloma kanałami i odnogami rzeki. Pośród tych wodnych cieków usytuowanych jest niezliczona ilość pól i poletek, na których uprawiane są wszelkiego rodzaju warzywa i owoce. Przeważają jednak mandarynki, arbuzy, cytryny, figi a także pomidory, ogórki i sałata. Teren ten, zwany przez miejscowych „Chorwacką Kalifornią” to ujście rzeki Neretwy. Widok, jadąc